ای گل تازه
ای گل تازه که بویی ز وفا نیست تو را خبر از سرزنش خار جفا نیست تو را
رحم بر بلبل بی برگ و نبا نیست تو را التفاتی به اسیران بلا نیست تو را
لب دريا
عصر ما عصر فريبه عصر اسماي غريبه
عصر پژمردن گلدون چتراي سياه تو بارون
شهر ما سرش شلوغه اسموناش پر دوده
وعده هاش همه دروغه قلب عاشقاش كبوده
اهنگ اي غم من
اي غم من مونس من شبها درازه اين دل درمونده من در سوخت و سازه
گريه ي تو خنده ي تو پر از نيازه مردم از اين غم چه كنم كه چاره سازه
همیشه غایب
یک نفر میاد که من منتظر دیدنشم یک نفر میاد مه من تشنه بوئیدنشم
مثل یک معجزه اسمش تو کتابا اومده تن اون شعرای عاشقونه گفتن بلده
شقایق
شقایق اینجا من خیلی غریبم
آخه اینجا کسی عاشق نمیشه
شقایق جای تو دشت خدا بود
نه تو گلدون نه توی قصه ها بود
حالا از تو فقط این مونده باقی
که سالار تمام عاشقایی
شقایق وای شقایق
گل همیشه عاشق
زمان بی زمانی است رجعت ثانیه شمار
شعله ور از تقویم هاست حریق سال دوهزار
*
عقربه ها گم شده اند صفحه ی ساعت ها تهی ست
دست زمین سوخته از آبی دریا تهی ست
*
در همه جای کهکشان چه مانده از زمین نشان
سیاره ای سیاه و سرد در ناکجای آسمان
*
بعد از حریق و انفجار فرونشستن غبار
به سال صفر می رسیم در پی سال دو هزار
*
در بی زمانی زمین انسان به پایان می رسد
جای رسیدن به خدا به ذات حیوان می رسد
*
در بی زمینی زمان در بی زمانی زمین
به صفر رجعت کرده ایم از اوج انسان تا جنین
*
از هیچ مطلق از عدم از بی نهایت زیر صفر
از آن سوی سال سقوط تا عصر بی تدبیر صفر
*
یک نقطه از خط عدم از قطره ها آمده ایم
رسیده تا عرش خدا سر به ستاره زده ایم
*
روییده بر خاک عدم خاکستر ویرانه ها
افتاده دور از اصل خویش تنها ترین دانه ها
*
روییده بر آوار خویش هر لحظه در تکرار خویش
یک نقطه مابین دو مرگ در گردش پرگار خویش
*
از صفر مطلق آمده تا بی نهایت می رویم
اما به بیراهه ی تن به صفر مطلق می رسیم
*
راهی اوج قله ایم قله بهانه ساز ماست
اما نهایت سفر نهایت نیاز ماست
*
حریص اوج خواستنیم جرات گفتن نداریم
واسه عبور از پل تن پای گذشتن نداریم
*
به فکر تسخیر فضا آتش به خاک می زنیم
این پل پشت سرماست که بی خبر می شکنیم
*
از صفر تا سال سقوط رفتیم دنبال سقوط
پروازمان کوتاه بود پرواز بر بال سقوط
رها شدن در چاه تن تقدیر آدم نیست
اما تنها غیر از همین معنا تفسیر آدم نیست
مصلخ عشق.
يه روزی تو مصلخ عشق اسم پاكتو اوردم
از همه دنيا بريدم دل به ياد تو سپردم
يه روزی از غم دنيا برای تو شعر سرودم
تو منو تنها گذاشتی با همه بود و نبودم
يه روزی نشستی پيشم من برای تو گريستم
تو برای من نوشتی من برای تو چی هستم
يه روزی تو دل شب ها گم شديم تو فكر و رويا
تو می گفتی من می خونم غافل از دنيای جونم
يه روزی برات می گفتم غمهای بی كسی هامو
تو برای من می گفتی رسم اين دنيای خامو
يه روزی تو خلوت تو پا گذاشتم ساده و ساكت
سر به سجده می گذاشتم من به اون درگاه پاكت
يه روزی تو شب غم ها من شدم تنهای تنها
از ميون هر چی داشتم موندی تو برای فردا
يه روزی اون ور دنيا چشمم افتاد توی چشمت
من تو رو به ياد اوردم،تو چی شده عشقت
تو ولی بازم می خونی، هميشه با ما می مونی
تا ابد زنده می مونی، اسير عشق و جنونی..
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}